Małe dzieci posiadają naturalną ciekawość świata, dlatego nieustannie obserwują, manipulują przedmiotami, chcą wszystkiego dotknąć, pytają. Pierwsze pytanie dziecka uznaje się za początek samodzielnej myśli dziecka. Dziecko zauważyło problem i oczekuje od dorosłych jego rozwiązania. Początkowo ma to charakter raczej emocjonalny niż intelektualny. Wiek pytań nazywany jest również „głodem wiedzy”.

Do 2 roku – swiat-rodzicow.pl/wybieramy-wanienke-dla-niemowlaka/ – życia maluch powtarza pytania automatycznie i bezmyślnie. Syk w ten sposób uczy się zastosowania określonego pytania do stosownej sytuacji. Około trzydziestego miesiąca życia pojawiają się pytania „kto?” i „co?”. Tak zwany właściwy wiek pytań zaczyna się ok.3,5 r.ż i trwa przez cały okres przedszkolnylub dłużej. Od tego okresu, przeciętne dziecko zadaje dorosłym pytania z sensem, to znaczy poprawnie posługując się przysłówkami i zaimkami pytajnymi. Wiek około 4-6 lat to czas poprzedzający naukę w szkole. Wtedy u dzieci zachodzi wiele zmian psychiczno- fizycznych. Dziecko jest bardzo ruchliwe, intensywnie się rozwija i jest bardzo ciekawskie.

Czynności rozwojowe malucha ulegają zmianie, ponieważ występuje zainteresowanie otoczeniem – tutaj, urządzeniami znajdującymi się w domu, wychodzeniem poza rodzinę i zawieraniem nowych znajomości przedszkolnych oraz poznawaniem pierwszych funkcji społecznych. Około 4.-5. r.ż dziecko dokonało już „inwentaryzacji” obiektów w otoczeniu, zna ich nazwy i przeznaczenie. Posiada również już wystarczającą ilość doświadczeń, żeby interesować się zjawiskami rządzącymi światem. Staje się gotowe do poznawania związków, stąd dociekliwe pytania, a przede wszystkim liczne „dlaczego?”. Dodatkowym motywem zadawania wielu pytań dotyczących otaczającej rzeczywistości, oprócz zaspokojenia ciekawości poznawczej, jest praca nad odróżnieniem fantazji od realności. Dla malucha do 6. roku życia te dwa światy są tak samo istotne. To co zagościło w umyśle malucha jako wytwór fantazji, element marzenia sennego jest tak samo istotne jak to, co zaobserwował w realnym świecie.

Dopiero częste konfrontacje z rzeczywistością zaczynają tworzyć barierę pomiędzy tymi dwoma wymiarami. i szukanie na nie odpowiedzi służy też podtrzymaniu kontaktu -jest okazją do wspólnej zabawy i ciekawej konwersacji. Tendencja dziecka do tworzenia z zadawanych pytań -całych łańcuchów, zapewnia pełniejszy kontakt z rodzicem, co jest nawet ważniejsze od poznawania świata. Psychologia uznaje pytania zadawane przez dzieci za początek ich samodzielnego myślenia. Dziecko pyta napotykając na problemu w zrozumieniu jakiegoś zjawiska, w dążeniu do poznania czegoś nieznanego, do wyjaśnienia wątpliwości. Przyczyną pytań starszego dziecka są krytyczne przemyślenia wobec faktów i zjawisk oraz zauważonej sprzeczności pomiędzy posiadanymi informacjami, a zaobserwowanym stanem rzeczy. Zadanie pytania dowodzi, że dziecko myśli, gdyż zauważyło problem i oczekuje od rodziców jego rozwiązania.Wiek pytań nazywany jest również „głodem wiedzy”.